Η Βασιλόπιτα και η ιστορία της.......

 

Η Βασιλόπιτα κατά το ελληνικό έθιμο κόβεται σε
οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως με τον

ερχομό του νέου έτους «για το καλό του

καινούργιου χρόνου». Έτσι στις 12.00 ακριβώς

τα μεσάνυχτα με την αλλαγή του έτους σβήνουν

τα φώτα και μετά ένα λεπτό ξανανάβουν

ευχόμενοι και αντευχόμενοι όλοι «χρόνια

πολλά» και «ευτυχισμένο το νέο έτος».

Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλαιό,

προέρχεται από εκείνο το τελούμενο στην

αρχαία ελληνική εορτή των «Κρονίων» (και

αργότερα των ρωμαϊκών «Σατουρναλίων») που

παρέλαβαν οι Φράγκοι.

Πέρα όμως αυτού του φράγκικου εθίμου, που

επικράτησε στην Ευρώπη, υπάρχει και μία

θρησκευτική παράδοση που συνδέεται και με

την προσωπικότητα του Μεγάλου Βασιλείου.

Κατά την θρησκευτική λοιπόν παράδοση κάποτε

στη Καισαρεία της Καππαδοκίας στη Μικρά

Ασία που επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος

ήλθε να τη καταλάβει ο Έπαρχος της

Καππαδοκίας με πρόθεση να τη λεηλατήσει.

Τότε ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους

πλούσιους της πόλης του να μαζέψουν ότι

χρυσαφικά μπορούσαν προκειμένου να τα

παραδώσει ως "λύτρα" στον επερχόμενο

κατακτητή. Πράγματι συγκεντρώθηκαν πολλά

τιμαλφή. Κατά την παράδοση όμως είτε επειδή

μετάνιωσε ο έπαρχος, είτε (κατ΄ άλλους) εκ

θαύματος ο Άγιος Μερκούριος με πλήθος

Αγγέλων απομάκρυνε τον στρατό του, ο

Έπαρχος απάλλαξε την πόλη από επικείμενη

Η Βασιλόπιτα και η ιστορία της

καταστροφή.

Προκειμένου όμως ο Μέγας Βασίλειος να

επιστρέψει τα τιμαλφή στους δικαιούχους, μη

γνωρίζοντας σε ποιόν ανήκει τι, έδωσε εντολή

να παρασκευαστούν μικροί άρτοι εντός των

οποίων τοποθέτησε ανά ένα των νομισμάτων ή

τιμαλφών και τα διένειμε στους κατοίκους την

επομένη του εκκλησιασμού.

Το γεγονός αυτό απέληξε σε διπλή χαρά από της

αποφυγής της καταστροφής της πόλης και

συνεχίσθηκε η παράδοση αυτή κατά τη μνήμη

της ημέρας του θανάτου του (εορτή του Αγίου

και του Μεγάλου Βασιλείου)...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ